Rozruch bezpośredni wykorzystuje się w przypadku małych silników mocy (zwykle do 2,2 kW) silnik trójfazowy podłączany jest bezpośrednio do napięcia sieciowego. Sytuacja ta występuje w większości zastosowań ze stycznikiem elektromechanicznym.
W tego rodzaju eksploatacji - w sieci ze stałym napięciem i częstotliwością - prędkość obrotowa silnika asynchronicznego leży nieznacznie poniżej synchronicznej prędkości obrotowej.
Do załączania zasilania w rozruchu bezpośrednim, stosuje się wyłączniki lub styczniki elektromechaniczne. W jednym jak i w drugim przypadku należy zwrócić szczególną uwagę na zabezpieczenia obwodów mocy oraz sterowania.
Cechy rozruchu bezpośredniego
- do silników trójfazowych o małej i średniej mocy
- cztery przewody podłączeniowe (rodzaj połączenia: gwiazda albo trójkąt)
- wysoki moment rozruchowy
- bardzo wysokie obciążenie mechaniczne
- wysokie wartości szczytowe prądu
- przepięcia łączeniowe
- proste wyłączniki
W chwili zamknięcia stycznika, silnik otrzymuje pełne napięcie zasilające (dolny wykres), prąd rozruchowy średnio liczony jest sześciokrotnie większy niż znamionowy prąd silnika co widać na górnym wykresie (prąd w funkcji czasu rozruchu).
Informacja
Wadą bezpośredniego układu rozruchowego są prądy rozruchowe 5-8 razy większe niż prądy pobierane przy pełnym obciążeniu silnika. Kolejną wadą tej metody jest występowanie spadków napięć na przewodach zasilających, a więc odbiornik podczas rozruchu może być zasilany zbyt małym napięciem.
Ocena: 3.42/5 opinii: 85
